Leidinggeven voor vrouwen. Al enkele jaren weiger ik een opleiding te ontwikkelen rond dit thema. Lonend of niet.
Uiteraard zijn er eigenschappen die vrouwen kunnen inzetten om een goed leider, manager of coach te zijn. Maar zijn dat dan andere eigenschappen dan die we van mannen verwachten? Kennen we niet allemaal vrouwen met veel zogenaamde ‘mannelijke’ eigenschappen? En mannen met ‘vrouwelijke’ eigenschappen?
Begrijp me niet verkeerd. Ik pleit voor meer vrouwen in management teams. Ik ben blij als ik lees dat een vrouw het tot CEO schopte. En ik betreur het dat net haar vrouw-zijn dan steevast de nieuwswaarde is. Evenmin stel ik het belang van opleiding in twijfel. Opleiding speelt een belangrijke rol bij de ontwikkeling van vrouwelijke leidinggevenden. Zoals het ook mannen helpt om te groeien.
Maar moet een leadership training dan anders zijn omdat de leidinggevende een vrouw is? Tja, er is al heel wat inkt over gevloeid. En ik heb er al vaak over gediscussieerd bij Kluwer. Verschil – geen verschil. Zin – onzin. Voor beide standpunten valt er iets te zeggen. Toch stoor ik mij aan het denken in ‘opposities’. Waardevoller is dat elke man en vrouw zichzelf een spiegel voorhoudt en (onder begeleiding) nagaat wat hij of zij nog kan verbeteren als leidinggevende. En nog belangrijker: wat haar of zijn sterktes zijn.
Een opleiding à la ‘Leidinggeven voor vrouwen’ is daarom nog niet slecht. Het kan een kanjer van een training zijn. Door de aanpak, door het aanreiken van handvatten, door gerichte transfer naar de werkplek. Maar is zo’n training effectief, net omdat ze specifiek voor vrouwen bedoeld is? Ik betwijfel het.
Ach, ik ben er wat gevoelig voor. Dat zal wel mijn vrouwelijk kantje zijn zeker? 🙂
