…. wil ik deze keer geen factueel verslag uitbrengen maar wat van mijn gedachten en impressies met u delen.
Is dat nu inderdaad wel zo, dat we in een wereld leven waarin uitdagingen, competitie en snelheid alleen maar zullen toenemen? Gaan we dat met zijn allen laten gebeuren? Wellicht wel, we zitten er midden in. Individuele moed zal de klus hier niet meer klaren, vermoed ik zo.
Ik belandde deze namiddag in een sessie van Evert Pruis die zou gaan over ‘The Inner Leadership Journey for first line gen Y leaders’, een hele mondvol.
Aan de hand van de logische niveaus van Bateson, staat Evert stil bij het verschil tussen extrinsiek en intrinsiek leiderschap en het belang van stil te staan bij de dingen en te putten uit innerlijke kracht.
Zijn aanpak leek me aanvankelijk wat melig maar toen ik kort daarna in de sessie rond Global HR Trends, gefaciliteerd door VOV en NVO2 delegatieleden, deelnam aan rondetafelgesprekken en in gesprek raakte met Han Nichting, bleek ik toch niet alleen te zijn met dat dubbele gevoel rond de zin en onzin van multitasking (tegelijk twitteren, bloggen, netwerken en having a good time op één en hetzelfde moment is ook echt wel veel) en wat nu de directe link is met duurzaam leren en ontwikkelen.
Han refereert in zijn blog naar onze gedachtenwisseling hierover op www.astddelegatie.ning.com
Over duurzaamheid en reflectie hoor ik niet veel: het gaat over snel, global, de trein niet missen, niet uit de boot vallen en steken oprapen voor ze zijn gevallen. Met het risico om aan idolisering te gaan lijden: Jim Collins liet deze morgen anders wel duidelijk te verstaan dat tijd voor stilte, tijd om na te denken in deze hectische tijden belangrijker zijn dan ooit.
Ik ondervind aan den lijve wat David Rock zondag ook al zei over het ‘deeply social brain’, ik word – maar dat is persoonlijk – echt wat ‘weary’ over de continue stroom van berichten die mobiel voorbijflitsen, zonder context moeilijk oncijferbaar, maar vooral vluchtig. Gesprekken met fellow attendees daarentegen, ernstig en minder ernstig, die blijven hangen want met dat leerproces gaan emoties gepaard. Ik denk dat ik daarvoor op de bres wil gaan staan.
Morgen vroeg op voor John Kao, de serial innovator. Ken Blanchard was vandaag ook al in the house en morgen nog, en blijkbaar is het zo goed als een doodzonde om niet naar hem te gaan luisteren. Bij leven en welzijn, tot morgen!
