Als je de experts mag geloven, is gamification de ideale manier om deelnemers te motiveren en te sturen zodat ze nieuwe knowhow en vaardigheden aanleren, zich anders gaan opstellen en een grotere betrokkenheid en efficiëntie aan de dag leggen.
Ter voorbereiding van mijn speech over gamification voor Kluwers Meet & Greet besloot ik om thuis zelf enkele eenvoudige spelprincipes te testen. In deze post vind je enkele spelregels voor gamification, uitgelegd aan de hand van een korte ervaring tijdens de lunch …
Eerst en vooral, ‘gamifieer’ dingen niet zomaar. Aan tafel is het altijd een heuse opdracht voor mijn dochters – en voor mij – om hun bord leeg te eten. Toen er ‘stoemp’ met broccoli en zalm op tafel belandde, klonk het unaniem: “Bweikes!”. Duidelijk een casestudy waarbij ik hen moest aanzetten tot een andere houding en gedragswijze.
Ten tweede: leg duidelijk de concrete doelstellingen of het verwachte resultaat uit. Makkelijk! Ik wou dat ze ten minste 3/4 van hun volledige gerecht zouden opeten, evenredig verdeeld tussen stoemp en zalm.
Ten derde: Denk na over wie meespeelt en kies de juiste drijfveren. Mijn oudste dochter is een winner. Ze heeft tijdens een spel een ‘conflict’ nodig waarmee ze kan aantonen dat ze beter presteert dan anderen. Mijn twee andere dochters spelen beter in op spelelementen die zelfexpressie stimuleren. En ikzelf wil hen alledrie zien samenwerken.
Maak je spel
Het doel van het spel was duidelijk: eet je bord leeg voor de tijd verstrijkt (mijn oudste interpreteerde dit als: ‘en doe dat sneller dan je zusjes’).
Bedenk de spelstructuur en -regels
Eerst moest elke speelster haar bord omtoveren tot een stoempmannetje met 4 ledematen, een lichaam en een hoofd. Dit element van zelfexpressie oogstte alvast veel succes!
Dit bakte mijn driejarige dochter ervan …
Een dobbelsteen bepaalde welk deel van je stoempmannetje je mocht opeten. Ik vroeg hen om 4 tekeningen te maken die gebruikt konden worden als zijden van de dobbelsteen.
De regels …
Toen het hun beurt was, bepaalden de speelsters welk deel van hun stoempmannetje ze mochten verorberen …
Gooiden ze een beentje, maar hadden ze alle ledematen op hun bord al opgegeten, dan mochten ze niet eten. In de andere gevallen moesten ze eten wat de dobbelsteen zei! Tijdens de oefening waren er 2 elementen van feedback om hen te motiveren: sociale vergelijkingen en tijdsinformatie.
Aten ze hun bord leeg binnen de toegekende tijd, dan wonnen ze. Ze konden dus alledrie winnen, waardoor het eerder een competitie voor henzelf was, en niet zozeer gebaseerd op een conflict.
Ik had zelf niets bedacht om mijn dochters te laten samenwerken, maar ik was verrast: op een bepaald punt gooide mijn 7-jarige dochter een been, maar ze had geen been meer over. Dus at ze wat van de zalm van haar jongere zus!
Als je je spelconcept goed uitdoktert, is het resultaat goed te meten. Het resultaat van dit experiment was dat alle borden in recordtempo volledig leeg waren. Zonder zeurende kinderen! Geweldig toch?
Ik experimenteer met educatieve spelletjes, ook voor training en opleiding, die al deze eenvoudige ideeën omvatten. Beeld je in wat je kan organiseren om:
- werknemers te motiveren om het papierverbruik te verminderen.
- het posten op interne platforms, sociale media en kennisplatforms te stimuleren.
- bedrijfskosten te besparen.
- interculturele connecties in een internationale bedrijfscultuur te stimuleren.
Een eenvoudig spelprincipe en een beetje creativiteit is alles wat je nodig hebt!
Veel plezier!
