Volgens artikel XX.173, §2 WER zal een gefailleerde worden kwijtgescholden van zijn schulden, indien de gefailleerde het verzoek tot kwijtschelding toevoegt aan zijn aangifte tot faillissement of uiterlijk drie maanden na de bekendmaking van het faillissementsvonnis neerlegt in het insolventieregister. De termijn van drie maanden om een verzoek tot kwijtschelding in te dienen is een vervaltermijn.
In het arrest van 22 april 2021 oordeelt het Hof dat het artikel XX.173, §2 WER het gelijkheid en niet-discriminatie beginsel schendt.
Het Hof baseert zich hiervoor o.m. op volgende overwegingen:
- het feit dat de vervaltermijn een vormvereiste oplegt aan de gefailleerde om voor kwijtschelding in aanmerking te komen.
- de vervaltermijn is geen maatregel die spoedige afwikkeling van het faillissement bevordert aangezien het tijdstip waarop de gefailleerde het verzoekschrift tot kwijtschelding indient geen invloed heeft op het beheer van de boedel, op de aangifte, de verificatie van de schuldvorderingen of op de vereffening van het faillissement.
- het overschrijden van de vervaltermijn heeft onevenredige gevolgen voor de gefailleerde natuurlijke persoon, die daardoor elke mogelijkheid verliest om een rechter over de kwijtschelding van zijn restschulden te laten oordelen en bijgevolg onherroepelijk met zijn ganse vermogen moet blijven instaan voor de schulden die niet zijn afgelost door de vereffening van de boedel. Deze onevenredige gevolgen werken ook door naar de echtgenoot, gewezen echtgenoot, wettelijk samenwonende of gewezen wettelijk samenwonende partner van de gefailleerde die persoonlijk verbonden is voor de schuld die de gefailleerde tijdens de duur van het huwelijk of de duur van de wettelijke samenwoning was aangegaan.
Volledige bespreking en bron : TBH Actualiteit
