08/06/2021
Het is een universeel gegeven dat betwiste aanspraken in rechte moeten worden bewezen alvorens te kunnen worden toegekend. Ook krachtens het nieuwe art. 8.4 BW moet hij die meent een ander in rechte te kunnen aanspreken, de rechtshandelingen of feiten bewijzen die daaraan ten grondslag liggen.
Maar terwijl in een nationale context de regels volgens dewelke bewijs mag worden aangevoerd, strikt zijn vastgelegd, is dat in een internationale context en dan meer bepaald in internationale arbitrage niet het geval. Dat kan met name tot moeilijkheden aanleiding geven tussen partijen met verschillende (juridische) achtergronden. Het bewijsrecht in een civil law-land zoals België staat ver af van het het bewijsrecht volgens common law.
Om partijen in internationale arbitrage op dit vlak toch een houvast te geven, heeft de International Bar Association de IBA Rules on the Taking of Evidence in International Arbitration gelanceerd. Begin dit jaar publiceerde de IBA een nieuwe versie (de 2020 IBA Rules – een versie met aanduiding van de wijzigingen vindt u via deze link). Deze regels worden zeer frequent gebruikt in het kader van internationale arbitrage. Ze zijn een codificatie van best practices met invloeden van zowel common law als civil law. Een eerste versie werd opgesteld in 1983 en de eerdere updates dateren van 1999 en 2010.
De 2020 IBA Rules brengen met name een aantal verduidelijkingen aan :
- Ook de International Bar Association voorziet nu uitdrukkelijk in hoorzittingen op afstand (Remote hearings), net als bijvoorbeeld de ICC Rules en het CEPANI Reglement na recente updates.
- Een andere in het oog springende toevoeging is de uitdrukkelijke erkenning dat het Arbitraal College, op eigen initiatief of op vraag van een partij, een bewijsstuk kan weren indien het onrechtmatig werd verkregen.
Volledig artikel en bron : Schoups – Geert De Buyzer en Sophie Deckers
